Over Permacultuur
Creatief Ontwerpproces Gebaseerd op Whole-Systems Thinking
Wat is het?
Permacultuur is een ontwerpsysteem gebaseerd op het observeren van de natuur en het ontwikkelen van een reeks principes van mensen die in harmonie leven met de natuur en alles wat bestaat.
​
Permacultuur (permanente cultuur) is een reeks ontwerpprincipes die gecentreerd zijn rond het denken van hele systemen, waarbij de patronen en veerkrachtige kenmerken die in natuurlijke ecosystemen worden waargenomen, worden gesimuleerd of direct worden gebruikt. Het gebruikt principes op een groeiend aantal gebieden, van regeneratieve landbouw, wederopbouw, gemeenschaps- en organisatieontwerp en -ontwikkeling. Het is een wereldwijde beweging van duurzaamheid, productiviteit en regeneratieve landschapsarchitectuur.
Permacultuur principes
​
De basis van permacultuur is de ethiek (centrum) die het gebruik van de 12 ontwerpprincipes leidt en ervoor zorgt dat ze op de juiste manier worden gebruikt. Deze principes worden als universeel beschouwd, hoewel de methoden die worden gebruikt om ze uit te drukken sterk zullen variëren naargelang de plaats en situatie. Ze zijn van toepassing op onze persoonlijke, economische, sociale en politieke reorganisatie zoals geïllustreerd in de permacultuurbloem.
​
Elk principe kan worden gezien als een deur die toegang geeft tot het denken over het hele systeem, waardoor een ander perspectief wordt geboden dat kan worden begrepen op verschillende niveaus van diepte en toepassing.
7 domeinen
De permacultuurreis begint met de ethiek en ontwerpprincipes. Dit denken passen we toe op de zeven verschillende domeinen die nodig zijn om een duurzame cultuur te creëren.
Het evolutionaire spiraalpad verbindt deze domeinen, aanvankelijk op persoonlijk en lokaal niveau, en gaat dan verder naar het collectieve en mondiale niveau.
Ethiek
​
De ethiek van aardezorg, mensenzorg en eerlijk delen vormen de basis voor permacultuurontwerp en zijn ook te vinden in de meeste traditionele samenlevingen. Ethiek zijn cultureel ontwikkelde mechanismen die eigenbelang reguleren, waardoor we een beter begrip krijgen van goede en slechte resultaten. Hoe groter de macht van de mens, hoe kritischer de ethiek wordt voor het culturele en biologische voortbestaan ​​op de lange termijn.
​
Permacultuurethiek wordt gedestilleerd uit onderzoek naar gemeenschapsethiek, waarbij wordt geleerd van culturen die al veel langer in relatieve balans met hun omgeving bestaan ​​dan meer recente beschavingen. Dit betekent niet dat we de grote leringen van de moderne tijd moeten negeren, maar bij de overgang naar een duurzame toekomst moeten we rekening houden met waarden en concepten die buiten de huidige sociale norm vallen.
